Self(ies)onderzoek en Stilleven van Ankie Grijsen

BREDEVOORT -  Met behulp van apps op haar smartphone en tablet maakte Ankie Grijsen een studie naar het "self", niet ingegeven door narcisme maar door nieuwsgierigheid naar de werking van de digitale "spiegel".

De titel "Stilleven" verwijst naar de kleine wereld van een paar vierkante centimeter rond een fruitschaal. Het noorderlicht dat haar huiskamer binnenkomt over een tafel met daarop een fruitschaal met een appel, peer of kastanje leveren voor haar gevoel, klassieke clair obscur stillevens op.

Hoewel er wel sprake is van een zekere enscenering probeert ze toch met natuurlijk licht te werken en zo min mogelijk digitale nabewerking van het beeld toe te passen.

Ankie Grijsen werd in 1945 geboren in Bredevoort. Tijdens haar middelbare schoolperiode gaf zij al blijk tekentalent te bezitten, met name voor portretten. Zij verzorgde daar de illustraties voor het schoolblad. Na haar middelbare school, zocht zij enige tijd verruiming van haar blik in Zwitserland. Bij terugkomst in Nederland hoopte zij te worden toegelaten tot de toneelschool in Arnhem, maar dit werd helaas niet gehonoreerd. Na een korte periode in Arnhem, vertrok zij naar Amsterdam om daar haar geluk te beproeven. Via werk bij het Hilton hotel in 1966 kwam zij in contact met Emile Fallaux die haar engageerde voor modereportages o.a. bij Josje Leger. Mede door deze werkzaamheden kreeg zij, onder haar artiestennaam 'Ankie van Amstel' in 1967 het aanbod een rol te spelen in een  Italiaanse film en de hoofdrol in de film 'Professor Columbus' van de Duitse regisseur Rainer Erler met Jeroen Krabbé. De oppervlakkige, op uiterlijkheden gebaseerde, filmwereld draaide zij al snel de rug toe.

Na haar kunstacademietijd besloot ze haar eigen weg in de kunst te gaan. Na een moeilijke periode hervond ze op haar veertigste de inspiratie (waarbij geput kon worden uit een scala aan levenservaringen) om zich geheel te wijden aan haar eerste liefde, de beeldende kunst. Zijn haar eerste werken geheel figuratief van aard (1985), allengs ontwikkelt zij een geheel eigen abstracte uitdrukkingsvorm, waarbij het materiaalexperiment niet geschuwd wordt, maar toch altijd ondergeschikt blijft aan het uitdrukkingsdoel. De laatste jaren legt zij zich vooral toe op het medium fotografie met name op de onderwerpen natuur en stillevens. Ankie zegt zelf dat zij probeert het te exposeren werk een thema te geven om daarmee duidelijk te maken dat haar zoektocht naar nieuwe uitdrukkingswijzen nog lang niet ten einde is. Sinds 1985 wordt er regelmatig geëxposeerd.