De andere kant van het zorgakkoord

LICHTENVOORDE - Een paar weken geleden is het afgesloten. Een akkoord tussen kabinet, werkgevers en werknemers in de zorg. Een uniek akkoord met verschillende kanten. Belangrijk voor de komende jaren en voor iedere burger. Want iedereen krijgt met het zorgakkoord te maken.

Er is veel geschreven over dit akkoord. Zowel de positieve als de negatieve zijn toegelicht. Daardoor is er echter wel een gemengd beeld ontstaan over dit akkoord. Natuurlijk is er de verzachting van de bezuinigingen; een grotere groep mensen met een verstandelijke beperking kan een beroep blijven doen op de AWBZ en de bezuinigingen op de thuiszorg zijn deels teruggedraaid. Dat is het goede nieuws. Minder goed is dat gemeentes straks meer cliënten/burgers moeten bedienen met hetzelfde geld.

Toch hoeft dit niet alleen negatief te zijn. Door de bezuinigingen wordt er meer een beroep gedaan op de samenleving. Zo valt (niet altijd goed gebruikt) het woord naoberschap regelmatig. Maar naoberschap is geen mantelzorg! Dus dit is niet alleen een oplossing. Er zijn wel andere mogelijkheden. Wat te denken van inclusie! Met inclusie bedoelen wij dat mensen met een (verstandelijke) beperking deel kunnen nemen aan en in de samenleving, daar welkom zijn en gewaardeerd worden. Al jaren maken zorginstellingen zoals De Lichtenvoorde zich sterk voor inclusie. Door alle bezuinigingen kan het niet anders dan dat er een groter beroep wordt gedaan op de burgers en de samenleving. Dit bevordert inclusie. De samenleving zal zich meer open op moeten stellen voor deze groep kwetsbare burgers. En zo krijgen bezuinigingen ook andere effecten. Zowel voor de samenleving als voor deze burgers is dit een grote meerwaarde.

Er zijn nog andere elementen. In het zorgakkoord wordt duidelijk uitgegaan van de eigen verantwoordelijkheid van burgers. En dat is goed. Ook mensen met een (verstandelijke) beperking moeten zich realiseren dat zij voor zichzelf op moeten komen. En als zij dit zelf niet kunnen, zijn er voldoende belangengroeperingen of bijvoorbeeld verwanten. Mensen met een beperking moeten de regie over hun eigen leven krijgen en behouden. Empowerment dus. Daarmee bedoelen wij dat mensen met een beperking zich kunnen ontwikkelen om actief gestalte te geven aan hun eigen leven en dat van de gemeenschap waarvan zij deel uitmaken. En ook dat is belangrijk. Het zorgakkoord geeft verder aan dat gemeentes burgers moeten faciliteren als zij beperkt zijn of worden. Van deze steun zijn legio voorbeelden. Zo is het bijvoorbeeld mogelijk met behulp van ondersteunende technologie en hulpmiddelen dat mensen met een beperking hun eigen leven kunnen leiden. En dat past in het streven van dit kabinet, geformuleerd in het zorgakkoord, naar eigen verantwoordelijkheid.

Zo bezien biedt het zorgakkoord ook een ander inzicht. Door het akkoord ontstaan er (soms noodgedwongen) andere visies en mogelijkheden. Het geeft de ruimte om burgers én de samenleving aan te spreken. Dat is goed. En natuurlijk blijven er knelpunten en veel vragen. Het is aan de samenleving zelf en aan de gemeentes en zorginstellingen om hier adequate en creatieve antwoorden op te vinden.

In Oost-Gelderland ondersteunt en begeleidt De Lichtenvoorde mensen van jong tot oud in wonen, werken en leven. Of zij een verstandelijke beperking hebben, een autisme spectrum stoornis, een ontwikkelingsachterstand, of meervoudig beperkt zijn. Omdat iedereen zijn eigen leven heeft, ondersteunt De Lichtenvoorde waar nodig. Kijk voor meer informatie op www.delichtenvoorde.com of www.delichtenvoorde.nl