Expositie Kantcho Kanev en Margarita Pueva

WINTERSWIJK- Het nieuwe jaar trapt Tricot Winterswijk af met een expositie van werken van Kantcho Kanev en zijn vrouw Margarita Pueva. De internationaal gewaardeerdeerde graficus, omgevingskunstenaar en schilder Kanev en de beeldhouwster Pueva behoren tot de meest interessante en bekendste kunstenaars van Bulgarije. Schilderijen van Kanev en sculpturen van Pueva zijn van 13 januari tot en met 24 februari 2013 te zien in Tricot Winterswijk, expositieruimte voor moderne kunst.

Sinds de jaren ´90 woont de van geboorte Bulgaarse Kanev in Nederland. In Bulgarije ontving hij reeds een prijs voor zijn gehele oeuvre en in 1995 kreeg hij de eerste prijs van de Tokyo Print Triënnale. Ook zijn vrouw Margarita Pueva is in Bulgarije geboren, waar ze haar opleiding volgde tot beeldhouwer en kunstenares. Haar werk is onder andere tentoongesteld in Sofia, Moskou, Dresden, Hong Kong, Italië, Israël, Japan, USA en het Vaticaan.

Kantcho Kanev gebruikt in zijn schilderijen veel sprekende kleuren. De symbolen die hij afbeeldt, wijzen op een mix van zijn Bulgaarse afkomst en het leven dat hij in West-Europa ontdekte. Bij elke observatie ontdekt de toeschouwer iets nieuws, zijn werk verveelt daardoor nooit.

Margarita Pueva maakt sculpturen in brons en beschilderd hout. De vrouwfiguren die ze maakt, lijken zich af te sluiten van de werkelijkheid. Toch hebben ze een zichtbare kwetsbaarheid over zich. Pueva heeft een grote interesse in de primitieve kunst uit Afrika en in de middeleeuwse religieuze beeldhouwkunst, wat in haar werk goed terug te zien is.

In Nederland werd Kantcho vooral bekend door zijn ontwerpen voor Amnesty International in 1998 en 1999. Ook werkte hij mee aan de merkvernieuwing van Douwe Egberts in 1997. Begin 2000 verscheen zijn eerste boek.

“The Queen of art” noemt Margarita het beeldhouwen en dit is ook de titel van het boek over haar levenswerk, wat ze uitbracht ter gelegenheid van haar 60ste verjaardag in 2010.

Zelf zegt Kanev: “Met mijn schilderijen zoek ik het pad dat mij zal leiden buiten het bestaan. Het pad, dat de orde van normen verwerpt. Ik wil naar mezelf zoeken; als vader, als zoon, als wijze man. Als een zelfzuchtig wezen met zo veel dwaze ijdelheid, als deel uit het heelal. Ik wil in de schoot van mijn moeder verzinken en haar overstelpen. Met zoveel niet gevonden antwoorden. Laat haar mij maar in slaap sussen en mij terugbrengen naar de knoop. Zou ik hem ontwarren? Zouden wij, jij en ik hem ontwarren mijn vriend? Laten we de weg van kleuren gaan volgen.”